Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Toruńskiej

Zapragnąłem i ja nawiązać z Matką kapłanów synowską więź. Zacząłem więc małymi duchowymi kroczkami zbliżać się do Niej. Działo się to powoli, bo nie rozumiałem do końca „pobożności Maryjnej”. Z czasem, kiedy zabiegałem jak tylko potrafiłem, aby świadomie stać się Jej synem i przyjąć Ją za swoją Mamę, poczułem łączącą nas szczególniejszą więź.

W maju tego roku udało mi się odbyć samochodową pielgrzymkę do Jej tronu, aby powierzyć Jej siebie z moimi problemami. Wypisałem tam Akt Zawierzenia Jej Niepokalanemu Sercu, odczytałem go przy Niej na głos, a po powrocie starannie schowałem go w biurku, czekając na Jej reakcję. Po kilku dniach zareagowała tak wyraźnie, że nie mam wątpliwości co do Jej wstawiennictwa. Piesza sierpniowa pielgrzymka na Jasną Górę stała się więc dla mnie obowiązkiem, aby przez tą pokutę złożyć Jej godne sprawy podziękowanie.

W pielgrzymce wziąłem udział pierwszy raz w życiu. Dołączyłem do grupy pątników z Lubawy, wychodząc z Nowego Miasta Lubawskiego 2 sierpnia 2017 r. W pierwszych dniach pielgrzymki przeżywałem sporo trudności i planowałem nawet powrót do domu. Szedłem jednak dalej wyobrażając sobie moment wejścia na Jasną Górę – to dodawało mi psychicznych sił. Natomiast fizycznie przez całą drogę nic mi nie dolegało. Wymarzony moment wejścia ziścił się zadziwiająco szybko. Do domu wracałem szczęśliwy, że Pan Bóg pozwolił mi wyrazić swoją wdzięczność w tak szczególny dla mnie sposób.


kl. Daniel Drumiński