Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Toruńskiej

Liturgia Wieczerzy Pańskiej różni się od innych uroczystych Mszy świętych w zasadzie trzema elementami. Pierwszym jest obrzęd umywania nóg, a drugim jej zakończenie a właściwie jego brak. Liturgia zaczęła się w czwartek, a skończy się w Niedzielę Zmartwychwstania. Wieczerza Paschalna jest w istocie rozpoczęciem Triduum Paschalnego.

    W klimat święta wprowadzają nas czytania. Każde porusza temat wieczerzy. Pierwsze – paschy w Starym Przymierzu. Drugie to opis ustanowienia Eucharystii z 1 Kor. Refren psalmu wskazuje na obietnicę Nowego Przymierza, wypełnionego w Krwi Jezusa, a Ewangelia to opis umywania nóg przez Pana Jezusa w wieczerniku, który odbył się w czasie Paschy.

    Motywem przewodnim homilii wygłoszonej przez bp Wiesława była świętość. Punktem wyjścia do niej stały się główne tematy liturgii słowa - sakramenty i służba. Ksiądz biskup rozpoczął od przypomnienia, że podczas tej uroczystości świętujemy ustanowienie dwóch sakramentów – Eucharystii i kapłaństwa – które są ze sobą nierozerwalnie związane, a jednocześnie są środkiem do świętości. Jeszcze lepiej – kontynuował ks. biskup – pokazują to słowa, które w usłyszanej Ewangelii wypowiedział do Piotra Pan Jezus: „jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”. Czyli na udział w zbawieniu i świętości „zasługujemy”, pozwalając, by to Chrystus nam służył – nie odwrotnie. Zatem człowiek nie musi najpierw kimś się stać, by zapracować na przychylność Boga. To Bóg pierwszy wychodzi z inicjatywą pomocy i łaski. „Jeśli nie pozwolisz bym Ci usłużył, bym cię obmył swoją łaską - nie będziesz miał udziału ze Mną” parafrazował ks. biskup. Zatem to Bóg czyni człowieka świętym, zawsze dzięki jego współpracującej odpowiedzi. Kontynuując nasz Pasterz zauważył, że Eucharystia polega dokładnie na tym samym – Bóg służy w Niej człowiekowi Dalszą część kazania ks. bp Wiesław zbudował wokół słów św. brata Alberta: „Świętość polega na praktycznej znajomości Boga”. A to właśnie Eucharystia nas uczy Boga na sposób praktyczny. „Wiara z czasem staje się relacją” z Wszechmocnym. Zatem nie jest wyłącznie czytaniem o Nim książek. Najwyższy stopień przyjaźni z Bogiem to przyjąć Go do swojego serca, co dzieje się podczas każdej Eucharystii.


kl. Witold Ziętarski, kurs IV