Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Toruńskiej

Nasza droga zaczęła siÄ™, tak jak wszystkich grup toruÅ„skich 04.08 MszÄ… Å›wiÄ™tÄ… w toruÅ„skiej katedrze sprawowanÄ… pod przewodnictwem bp. Andrzeja Suskiego, a zakoÅ„czyÅ‚a siÄ™ MszÄ… Å›wiÄ™tÄ… rozesÅ‚ania 12.08 na Jasnej Górze sprawowanÄ… pod przewodnictwem bp. Józefa Szamockiego.

Nie pierwszy raz uczestniczyÅ‚em w pielgrzymce, jednak tegoroczna byÅ‚a dla mnie wyjÄ…tkowa, ponieważ pierwszy raz pomagaÅ‚em obsÅ‚ugiwać pielgrzymów. PrzypadÅ‚a mi rola kierowcy tzw. sanitarki - samochodu, który towarzyszy grupie i sÅ‚uży tym braciom lub siostrom, którzy zaniemogli na trasie. Zadanie to, od którego wzięła siÄ™ potoczna nazwa sanitarki jest tylko kroplÄ… w morzu obowiÄ…zków jej kierowcy, o czym siÄ™ przekonaÅ‚em. Przede wszystkim sanitarka speÅ‚nia również rolÄ™ zaplecza technicznego, wiÄ™c w każdej chwili musiaÅ‚em być gotowy, że zostanÄ™ wezwany, aby np. dostarczyć nowe baterie do mikrofonów, akumulatory do nagÅ‚oÅ›nienia (tzw. tub) czy zabezpieczyć i przewozić instrumenty podczas deszczu lub też pomóc przy wielu innych mniej lub bardziej nieprzewidywalnych “sytuacjach awaryjnych”. ZostaÅ‚em również zaangażowany przy mniej typowym zadaniu (jak na kierowcÄ™ sanitarki), a mianowicie przy kierowaniu ruchem. OtrzymaÅ‚em swojÄ… kamizelkÄ™ odblaskowÄ…, tarczÄ™ do zatrzymywania pojazdów (czyli popularny “lizak”) oraz krótkofalówkÄ™, która sÅ‚użyÅ‚a za kontakt pomiÄ™dzy porzÄ…dkowymi (osobami kierujÄ…cymi ruchem w pobliżu grupy pielgrzymkowej). PomagaÅ‚em w zabezpieczaniu wiÄ™kszych i bardziej ruchliwych skrzyżowaÅ„. Oprócz wyżej wymienionych zadaÅ„, posÅ‚ugiwaÅ‚em muzycznie. Dane byÅ‚o mi również poprowadzić jeden z apelów jasnogórskich na których codziennie wieczorem gromadziÅ‚a siÄ™ caÅ‚a grupa.

Niejedna osoba może powiedzieć: “Jeżdżenie samochodem za grupÄ…? Co to za pielgrzymka?”. Moja odpowiedź brzmi: równie ciężka, a nawet pod niektórymi aspektami cięższa, niż przebyta pieszo. OczywiÅ›cie nie w sensie fizycznym, lecz duchowym. WÅ‚aÅ›ciwie caÅ‚y dzieÅ„ jest siÄ™ oderwanym od grupy, wiÄ™c samemu trzeba organizować sobie czas na modlitwÄ™ i samemu zadbać o to, aby pielgrzymka staÅ‚a siÄ™ rekolekcjami, a nie zwykÅ‚Ä… podróżą. Niejednokrotnie na trasie doskwiera nuda i samotność, kiedy czeka siÄ™ za grupÄ…, czyli wspólnotÄ…, którÄ… tworzy siÄ™ razem z resztÄ… pielgrzymkowych sióstr i braci. ZresztÄ… ze wzglÄ™du na wspomniane oderwanie od grupy poczucie wspólnotowoÅ›ci pielgrzymki jest mocno zagrożone. Bycie kierowcÄ… sanitarki jest posÅ‚ugÄ…, jak każda inna posÅ‚uga na pielgrzymce - wyczerpujÄ…ca, ale przynoszÄ…ca olbrzymiÄ… satysfakcjÄ™ i radość pÅ‚ynÄ…cÄ… z bycia dla innych.

Nie mogÄ™ nie wspomnieć o jednym z najbardziej wzruszajÄ…cych momentów na trasie grupy niebieskiej, czyli mszach Å›wiÄ™tych w ChruÅ›cinie i Kuczkach. SÄ… to msze polowe (zdjÄ™cia na dole strony) odprawiane we wsiach, w których nocujemy. Co roku uczestniczy w nich mnóstwo mieszkaÅ„ców, którzy wyczekujÄ… naszego przybycia miÄ™dzy innymi z powodu tych liturgii. Co w nich jest takiego niezwykÅ‚ego? SÄ… to jedyne msze Å›wiÄ™te w tych miejscowoÅ›ciach w ciÄ…gu roku, a zarówno ChruÅ›cin, jak i Kuczki sÄ… oddalone od swoich koÅ›cioÅ‚ów parafialnych o okoÅ‚o 10 km, wiÄ™c dla wielu starszych i schorowanych mieszkaÅ„ców jest to jedyna okazja do uczestniczenia we mszy Å›wiÄ™tej w roku.

Jak widać pielgrzymka nawet spędzona za kierownicą samochodu jest nadal pięknym czasem modlitwy, obfitującym w wiele wzruszających chwil i świadectwem, że każdy trud podejmowany dla Boga ma sens.
 

kl. Jakub Kalinowski, kurs II